maart 2007 -
Onze Nieuwsbrief Special heeft heel wat instemmende reacties en hartverwarmende steunbetuigingen opgeleverd.
Verder wens ik u sterkte en succes bij het vervolg van de ‘back-pay’ actie. Teleurstellend resultaat tot nu toe. Wat een hypocriete opstelling van
onze regeringsleiders.
MvBdJ
--------------------
Ook mijn vader was Gouvernements ambtenaar.
Ook onze bezittingen werden geroofd door de Jap.
Ook ons huis en de nieuwe auto werden in beslag genomen.
Ook mijn moeder met 4 kleine kinderen werd in een kamp gezet.
Ook mijn vader werd als KNIL officier, als krijgsgevangene opgesloten.
Ook ik zat in een jongenslkamp plus nog 5 maanden in een Bersiap kamp.
Ook mijn vader heeft nooit salaris ontvangen tijdens zijn opsluiting.
Ook ik ondersteun uw standpunt.
Ook ik steun uw organisatie.
Graag blijf ik op de hoogte.
ir H.M.S. C..te B.
--------------------
Bericht uit Australia.
Een vraag van S.S. ‘from Down Under’
KNIL militairen hebben nog nooit hun soldij ontvangen. Wat ik gehoord is dat de marine en de luchvaart WEL hun soldij uitbetaald gekregen hebben.
Waar ik dit gehoord heb weet ik niet meer. Klopt dit?
Hartelijk dank voor je voorstel en adres van de Dutch Courrier (Croyden, Vict. Au).
We zullen zo gauw mogelijk via e-mail informatie over onze stichting opsturen.
Wat je vraag over het soldij van ex-krijgsgevangen KNIL militairen betreft het volgende:
Het is inderdad waar dat de KNIL en andere militairen en gemobiliseerden die in de Japanse kijgsgevangenkampen hebben gezeten nooit soldij
hebben ontvangen in tegenstelling tot het personeel van de Koninklijke Marine.
De oorzaak ligt in het feit dat de Nederlands Indische militairen en gemobiliseerden als werkgever het Nederlands Indische Gouvernement hadden,
terwijl de Koninklijke Marine een arbeidsverhouding had met de Nederlandse regering (Ministerie van Defensie). Hetzelfde geldt voor alle andere
personen, die in dienst waren van het N.I. Gouvernement. Deze had in ballingschap in het veilige Brisbane in 1943 al besloten dat er niet of zo min
mogelijk zou worden uitbetaald aan gederfde inkomens en oorlogsschade. De Nederlandse Minister van Financien (Lieftinck) was het met dat
standpunt eens. De voormalige oorlogsslachtoffers uit IndiÎ mochten niet - of zo min mogelijk - ten laste komen van 's Lands Schatkist. Er werd
een Rehabilitatie uitkering gedaan als handgeld om de berooide slachtoffers in staat te stellen het leven weer op te pakken, zowel in Indie als in
Nederland. Maar voor de overheidsdienaren bleek dat - en ook andere uitkeringen - een voorschot, dat hetzij moest worden terugbetaald hetzij
van het naoorlogse salaris afgetrokken.
De onderzoeker Dr. Hans Meijer is erachter gekomen, dat wanneer de KNIL mensen en ambtenaren tussen 1946 en 1949 naar de rechter in Batavia
waren gestapt, ze absoluut in het gelijk zouden zijn gesteld. De betrokkenen hadden dat echter achterwege gelaten in het rotsvaste vertrouwen
dat het Rijk zou inspringen. Een ernstige vergissing!
Toen Indonesie na de Soevereiniteitsoverdracht in december 1949 een zelfstandige republiek was geworden, waren de kansen op backpay en
andere compensaties verkeken. En de Nederlandse regering is nooit bereid geweest om de aansprakelijkheid jegens de Nederlandse
oorlogsslachtoffers uit Indie/Indonesie op zich te nemen. Gezien het feit dat het Koninkrijk der Nederlanden verdragsondertekenaar was, een
staatkundige blunder van de eerste orde.
Wel zijn in het verleden een tweetal uitkeringen gedaan. De UIG 1981 (Wet op Uitkering Indische Gerepatrieerden). Het bedrag van 7.500 gulden
werd echter alleen uitgekeerd aan mensen die in Nederland waren gevestigd. Dus wie was geÎmigreerd kwam niet in aanmerking.
Naderhand hebben de KNIL mensen ook deze uitkering ontvangen.
Vervolgens is er 9n 2001 een uitkering Het Gebaar geweest van 1.822 Euro. Een groep mensen waren het daar niet mee eens en hebben in 2001
de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp SVJ opgericht. Het doel van onze stichting is om een acceptabele finale uitkering te
bewerkstelligen. Wij hebben daar een congres over gehad, waarvan een DVD is uitgekomen met onder meer de integrale speeches van dr. Hans
Meijer, auteur van het NIOD rapport Indische Rekening (2005) en de juridisch adviseur van SVJ, de bekende advocaat Mr. Phon van den Biesen.
Als je die hebt beluisterd weet je meer over de backpay en de eventuele juridische mogelijkheden om alsnog compenstie af te dwingen.
Voor bestelling contact opnemen met info@svjappenkamp.nl onder vermelding bij Subject: Congres DVD.
Hartelijk dank voor je belangstelling en medeleven.
Groet,
Lilian Sluyter
Algemeen Secretaris SVJ
--------------------
Een lotgenoot in Australie had nog een vraag, waarvan hij zich de bron niet meer kan herinneren.
Nederland heeft het recht van ons op kompensatie verkocht.
Amerika stelde dat Nederland alleen Marshall hulp zou krijgen als dat recht in de prullebak verdween.
Klopt dit?
Ja en neen.
Onder druk van Amerika hebben de geallieerde landen Japan gevrijwaard van het betalen van schadevergoedingen en compensaties, zowel aan de
gedupeede landen als aan hun burgers. Onze toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Dik Stikker had in eerste instantie geweigerd om te
tekenen. Hij gng ervan uit dat de Nederlandse regeirng zijn onderdanen niet mag ontrechten. Helaas heft de Nederlandse regering (Kabinet Drees)
het doorgedrukt date er wel onderteiend werd, met een minimaale goedkeuring van het Parlement. Als Verdragsondertekenar had de NL regering
de aansprkelijkheid moeten overnemen. Maar evenals dit het geval was met de Soevereiniteitsoverdracht in 1949 heeft het kabinet geen
conbsequenties getrokken uit de vrijstelling van Japan in 1951.
Op onze website zijn daarover wel een aantal teksten te vinden, o.a. De vrede met Japan werd duur betaald, en The Day Britain shamed Japan.
Of, zoals iemand zei: De oplichters hebben het gewonnen van de dominees en de kooplieden.
Het Marshall Plan heeft dus geen rol in deze beschamende kwestie gespeeld. Het Verenigd Koninkrijk, Australie, Canada en Noorwegen hebben in
2001 de eer aan zichzelf gehouden en wat er nog restte van de oorlogsslachtoffers een finale uitkering betaald. De Nederlandse regering is echter
van mening, dat dit geen aanleiding is om hun voorbeeld te volgen.
Lilian Sluyter
<< Terug
|
|
