Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp
<< Terug

Stichting Vervolgingsslachtoffers JAPPENKAMP

Stichting voor de belangen van de slachtoffers van de japanse concentratiekampen in Nederlands-Indië
en andere door Japan bezette gebieden in Zuid-oost Azië.
Contact   Site Map   

augustus 1945
A-bom betekende de redding voor miljoenen mensen in Azië.


Op 6 augustus vonden in Japan de jaarlijkse herdenkingen plaats van de slachtoffers van de allereerste atoombomaanval op Hiroshima (6 aug. 1945) en Nagasaki (9 augustus 1945.)


De massale demonstraties in onze eigen contreien zijn verdampt in de herinnering. Vervolgingsslachtoffers van de Jappen mogen weer ronduit zeggen, dat ze nog steeds dankbaar zijn voor die aanvallen, hoe gruwelijk ook, omdat ze hen in ieder geval gered hebben van de totale liquidatie. En niet alleen van de ongeveer kwart miljoen geallieerde burger geïnterneerden en krijgsgevangenen. Ook bij de inheemse bevolking van de door Japan bezette gebieden zouden miljoenen slachtoffers zijn gevallen, wanneer Amerika het einde van de oorlog niet met de A-bom had geforceerd.

Totale overgave was zo strijdig met de Japanse militaire traditie dat zij liever sterven en daarbij miljoenen anderen meeslepen in de dood.

Zo langzamerhand komen er steeds meer geheime documenten vrij, die indertijd door de Amerikaanse Militaire Geheime Dienst waren onderschept. Zoals dat bericht over de keizerlijke order om de blanke en andere vijandige personen in de internering - en krijgsgevangenen kampen in de door Japan bezette Aziatische gebieden te liquideren. Het werd aan de kampcommandanten overgelaten welke methode ze het beste konden gebruiken, al naar gelang de situatie. Volgens het originele document van de oekaze blijkt, dat ze konden kiezen uit: massale bombardementen, gifgas, verdrinking, onthoofding en het gebruik van vergif.

< Laat niemand ontsnappen en zorg ervoor dat er geen sporen worden nagelaten > luidde de order.

In het vrouwenkamp Ambarawa deden geruchten over een massale liquidatie in de eerste helft van 1945 de ronde. De moeders vroegen zich bezorgd af, hoe de Nip dat zou aanpakken. Ons aan ons lot overlaten en verder uithongeren ? Of ons in de jungle los laten ? Hoe naïef!

Er arriveerden in Ambarawa en de regio tot en met 22 augustus 1945 (!) steeds meer vrouwen en kinderen uit andere delen van Java. De concentraties waren ongetwijfeld bedoeld om zoveel mogelijk mensen zo efficient mogelijk te liquideren. Wie weet was de vloot van de Keizerlijke Marine in de Nederlands-Indische Wateren, die volledig geoutilleerd was voor een chemische aanval, daarvoor bedoeld. Zoals ik al eerder berichtte, kreeg de vloot op 24 augustus 1945 opdracht om alle apparatuur voor de chemische oorlogsvoering en alle documenten te vernietigen. Dat was twee dagen voor DIE-DAY !
Ook uit persoonlijke getuigenissen blijkt, dat de voorbereiding van de liquidatieplannen tegen het einde van de oorlog in volle gang waren.

Zo zijn er meldingen geweest dat voor het vrouwenkamp Tjihapit (Bandoeng) plannen op schrift stonden om de vrouwen en kinderen per schip naar Borneo te transporteren en daar los te laten. Borneo was destijds een van de junglerijkste gebieden in de Archipel..

Zo meldt de matroos 1e klasse Adriaan Kannegieter in zijn manuscript Marinematroos – Wereldreis – Birma Railway, dat hij en zijn kampmaten in een van de werkkampen aan de Birma Railway de opdracht kregen om gaten te delven. < We moesten op het middenterrein van het kamp lange sleuven maken van twee meter breed en een meter diep en op de hoeken van het terrein aarden mitrailleurheuvels >.

Dat was op 15 augustus 1945, toen Japan al had gecapituleerd, alleen wisten de mannen dat nog niet.

< We begrepen wat ze met ons van plan waren. .... er werd veel gediscussieerd wat we zouden moeten doen als de Jappen hun plan werkelijk ten uitvoer zouden brengen....Met de dreiging dat we als reddeloos vee zouden worden afgeslacht, beleefden we verschrikkelijke dagen >.

Ook Martin Haar, die als krijgsgevangene in het kamp Bodjo op Pare Pare (Celebes/Sulawesi) zat, beschrijft een soortgelijke ervaring. Van de 594 lotgenoten, waren er nog 368 over. Zij die nog konden werken werd opgedragen om tunnels in de bergwand te graven.
< Om ons te beschermen tegen eventuele luchtaanvallen, hadden de Jappen ons voorgespiegeld >.
Maar een van de kampmaten, een mijningenieur, had hen door. < Het lijkt er veel meer op dat ze die tunnels gaan gebruiken om ons te liquideren. Een of twee handgranaten zijn voldoende om de tunnels te laten instorten. Dan zijn we meteen begraven en geen haan die er naar kraait. >
Zie ook pagina "E-mail ons" - Killing fields or final solution

De liquidatieorder van alle gevangenen in de door Japan bezette gebieden in Azië was door de Amerikanen onderschept. Zij wisten dat het leven van een kwart miljoen geallieerde gevangenen en een onnoemlijk aantal Aziatische gevangenen op het spel stond. Deze wetenschap, en de dreiging van een bacteriologische en/of nucleaire aanval op eigen grondgebied hebben ongetwijfeld zwaar meegewogen in de besluitvorming om de atoombom te gebruiken teneinde Japan tot capitulatie te dwingen. Amerika heeft bovendien afgezien van de plannen voor een invasie van de eilanden Kyushu en Hokkaido, omdat er vanaf april 1945 steeds grotere troepenconcentraties werden gesignaleerd. Op 21 juli 1945 werd opeens de landing gemeld van weer een nieuwe divisie op Kyushu waarmee de troepensterkte meer dan 1.6 miljoen man bedroeg. Er waren aanvankelijk twee data geprikt voor deze invasie:

1 november 1945 of 1 maart 1946, afhankelijk van het weer dat in de wintermaanden erg onrustig zou zijn in verband met typhoons.

Ook van Amerikaanse zijde zouden de verliezen enorm zijn. Ze hadden tenslotte al een voorproefje gehad in Europa met de Invasie van Normandië (D-DAY, 4 juli 1944).

Er was bovendien nog een risico. Japan had zich omstreeks 17 juli voor vredesbemiddeling tot Rusland (voormalige USSR) gewend. Generaal McArthur, die het opperbevel had, wilde voor alles vermijden dat de USSR eerder in Japan zou zijn. In dat geval zou Stalin immers de bezetting van Japan beheersen ?

Ook wanneer er nooit sprake zou zijn geweest van de totale liquidatie op 26 augustus 1945 van meer dan een kwart miljoen geallieerde kampgevangenen en een ongeteld aantal Aziatische kampgevangenen, zou het maar helemaal de vraag zijn of de meeste bewoners van de Jappenkampen 1 november 1945 hadden gehaald. Laat staan 1 maart 1946.


9 augustus 2002
Lilian Sluijter
Lid Support Groep SVJ


<< Terug




Copyright © 2001-2004 Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp (SVJ).
ABN-AMRO: 40.59.95.903 POSTBANK: 90.66.851
KvK te Amersfoort onder nr. 32087105
All Rights Reserved.

Site made and maintained by InternetSide